Þá eru liðnar þrjár vikur og búið að lengja um fjórar vikur í viðbót, eða til 4. maí. Spurning með að fara að setja niður eitthvað kerfi yfir daginn. Eina kerfið sem hefur verið í gangi er að vinna og fara út með hundinn. Passa tvo metrana. Muna geðheilsuna. Nú held ég að það sé komið að því að snúa vörn í sókn og ákveða vinnutíma og gera svo eitthvað skemmtilegt hinn hluta dagsins.

Ég er með nokkur verkefni sem þarf að klára og nemendur sem þarf að sinna (þó ég hafi sagt þeim að þau séu núna í páskafríi). Spurning að kaupa svo málningu og mála? Er ekki alveg með nennuna fyrir því en þetta er samt upplagður tími (og svo er sagt að það sé gaman að horfa á málningu þorna ef maður hefur ekkert annað).

Ég hef ekki nennt að fara út í alla þessa lista yfir fyrrverandi störf og hvítar og gular myndir og guð veit hvað. Það var það sem var ráðandi í þessari viku. Tók við af brjálæðinu með að fara í peysu standandi á höndum og allt það. Ákvað að hvorugt væri fyrir mig.

„Sá hjá einni að skemmtilegt væri að vera með lista yfir 10 manns sem maður hefur sofið hjá og einn sem maður hefur ekki sofið hjá og giskiði svo“.

Gamli pönkarinn spratt upp og ég fór að setja saman lista í huganum en hugsaði svo nahhh eða kannski ekki.

Úti er allt á kafi í snjó enda skipti ég yfir á sumardekk fyrir helgina og keypti hlaupaskó fyrir krakkann. Hún hefur örugglega lagst á bæn til máttarvaldanna að veðrið yrði klikk því hún var nú ekki ánægð með þessa hugmynd. Ég er búin að sjá okkur mæðgurnar hlaupa fjaðurmögnuðum skrefum yfir holt og hæðir með bros á vör og roða í kinnum (raunveruleikinn er auðvitað að krakkinn væri þannig og ég hjassaðist á eftir með örmögnun í augunum, eldrauð í framan með tunguna lafandi).

Súkkulaðiátið sem ég nefndi í síðustu viku er enn til staðar og uppsöfnun á páskaeggjum í gangi. Við erum að hugsa um að byrja fyrir páska á því stærsta og borða okkur svo niður til páskadags. Hljómar eins og tónlist í mínum eyrum. En ég kaupi bara íslenskt nammi (súkkulaði) og næ þannig alveg að selja mér hugmyndina um aukið súkkulaðiát.

„Varðandi drykkjuskap þá þarf ég að fara að fara að hlusta á Ölmu, ekki bara Víði“.

Nú er ég farin að drekka einn bjór um hverja helgi og veit ekki hvert þetta stefnir. Þarf örugglega að fara í einhverja súkkulaði- og alkahól afvötnun eftir að Covid kveður. En plúsinn væri að þar yrðu örugglega margir af vinunum líka þannig að við næðum aftur upp nándinni sem við erum að tapa niður.

Áfram við og tveggja metra reglan!

Jibbí! Veit samt ekki alveg af hverju ég er að telja niður þar sem endapunkturinn virðist vera svolítið óljós. En það er samt að gott að telja niður og merkja við að einhverju sé lokið. Svo tekur maður næsta.

Vikan er búin að vera ágæt, fullt af allskonar verkefnum. Ef ég ætti að koma með starfslýsingu í dag væri hún bara eitt orð:

Allskonar!

Já einfalt og gott, mér er ekkert óviðkomandi og ég skipti mér að öllu. Þarf aðeins að laga leiðbeiningasíðuna. Eftir því sem bætist á hana sé ég að ég verð að flokka aðeins efnið, ekki nóg að hafa bara í stafrófsröð. Mér var líka bent á það að það er ekki góð hugmynd að vera með pdf skjöl þar sem þau lesast illa í símum nema fólk sé með app til þess sem fæstir hafa. Þannig að helgin verður lögð í að laga það. Ég átti samt að vita þetta og hefði sparað mér smá vinnu ef ég hefði munað það.

Um helgina ætla ég líka að stýra bókaklúbbnum mínum inn á Zoom. Við verðum eiginlega að segja frá bókunum sem við erum að lesa, namminu sem við gúffum í okkur, æfingunum sem við gerum ekki og böngsunum sem eru komnir út í glugga. Þetta er allt mikilvægur þáttur í að lifa af þessa dagana. Ég var t.d. hætt að borða nammi, ekki borðað það í heilt ár. Ekki páskaegg, ekkert um jólin, ekkert. En núna lít ég á það sem siðferðislega skyldu mína að styðja við íslenskan iðnað og kaupa íslenskt nammi. Ég fer líka í Ríkið og stend í röð með öllum hinum til að sýna samstöðu. Tveir metrar á milli. Og svo eru það æfingarnar. Mamma mia! Ég er með svo mörg öpp til að gera æfingar: Fit æfingar, Yoga, Dans, klæða sig í einhverja peysudruslu á hvolfi (er verið að reyna að drepa mann úr einhverju fljótlegra en vírus?) og svo allt hitt. Allt eflaust mjög skemmtilegt. En ég held mig bara við vinnuna (og borða nammi) (og drekk vín á fjarfundum) (og dáist að öllum sem eru komnir á þrekhjól heima hjá sér).

Þetta er lífið á Corona tímum hjá tölvunördinum og vinnualkanum. Nú getur maður án þess að afsaka sig verið alltaf að vinna. Vinnan er hvort eð komin heim á borðstofuborð, eins gott að sinna henni.

Það er kominn sunnudagur og nú er við hæfi að líta til baka yfir síðustu viku. Lokun framhaldsskólanna skall á með miklum þunga á mánudagsmorgun og strax varð ljóst að vinnan yrði gífurleg við að halda utan um nemendur, kenna og læra á nýja tækni. Þetta hefur hinsvegar gengið vonum framar og ótrúlegt hvað þetta hefur gengið hnökralaust. Auðvitað er það ljóst að allir eru að leggja á sig miklu meiri vinnu en áður en það er enginn að kvarta og allir ganga að sínu með bros á vör. Kennarar nota upptökur, eru í beinni, nota hljóðupptökur, sýna reikningsdæmi á skjá, halda utan um íþróttaiðkun og eru með ýmiskonar áskoranir í gangi, skúlptúrar í beinni, allskonar fleira sem ég man ekki í augnablikinu, allir á fjarfundum og Teams hægri og vinstri. Meira segja happy hour á fjarfundi kl 18 síðasta föstudag. Þá sat fólk heima hjá sér fyrir framan skjáinn með drykk að eigin vali og ræddi liðna viku. Alveg ótrúlega gefandi og skemmtilegt. Það er nefnilega líka hægt að leyfa sér að hafa dálítið gaman þó erfitt sé í ári.

Ég verð að viðurkenna að ég reiknaði samt ekki með þessu þegar ég ákvað að skipta um vinnu á gamals aldri. Þetta er búið að vera dálítið eins og góð törn í fiskinum í gamla daga, nema án svuntunnar og stígvélanna.

Leiðbeiningasíðan er í vinnslu en er samt orðin hæf til að vinna eftir og svo bæti ég bara efni inn um leið og það klárast eða samkvæmt beiðni frá kennurum ef það er brýnna.

Svona er aðstaðan á borðstofuborðinu mínu (hefði nú kannski átt að snúa frussspjaldinu áður en ég tók myndina, það lítur út eins og ég viti ekki hvernig það á að vera). Skókassinn og bókin „Hver er ég?“ eru til að hækka tölvuna svo ég komi nú vel út í mynd. Það hefur nú samt ekki alveg virkað, ég er enn með baugana og úfna hárið, þarf kannski að fá mér sminku. Þekki eina hérna rétt við hliðina á mér en hún er í sóttkví og lítið gagn að því.