Mánaðarskipt færslusafn fyrir: apríl 2020

Vika 304 (eða eitthvað, ég er búin að missa töluna)

Birt þann af

Þá er að koma að seinni hluta Covid lokunar, eða alla vega þá erum við farin að sjá til sólar. Ekki að skólarnir verða galopnaðir upp á gátt og við flykkjumst öll inn. Nei en alla vega þannig að fólk getur tekið inn afmarkaða hópa ef þörf er á og unnið með það.

Zoom fundirnir standa enn fyrir sínu, maður þarf bara að passa að líta í spegil áður en maður sest niður og kveikir á myndavélinni, annars er voðinn vís.

Ég finn að flestir sem ég tala við eru að ganga í gegnum svipaða hluti. Orkan sem var í gangi á fyrstu vikunum er alveg að verða búin og fólk er farið að vera lengur að klára einföldustu verkefni. Verkefni sem var skotist í og klárað situr nú í tölvunni og bíður og loksins þegar hafist er handa er erfitt að halda athyglinni lengi í senn.

Facebook kallar stöðugt með einhverjum aulaleikjum sem ótrúlegasta fólk er farið að taka þátt í. Held að reikningsþrautirnar séu búnar í bili en í staðinn er kominn leikur með hvert ferðu í frí (eins og einhver sé að fara í frí (hlegið holum hlátri)). Ég birti bara myndir af hundinum eins og enginn sé morgundagurinn enda mun meira að gera hjá honum heldur en mér.

„Munum við skoppa inn eins og kálfar eða feta okkur áfram eins við séum hálffeimin við hvort annað?“

Svo er spurningin hvað gerist þegar við megum fara að vinna á vinnustað aftur (ég vil ekki alveg segja að heimili mitt geti kallast vinnustaður þó ég sé öll að vilja gerð). Munum við skoppa inn eins og kálfar eða feta okkur áfram eins við séum hálffeimin við hvort annað? Ég stend mig að því að ef fólk stendur of nálægt mér er ég farin að stíga eitt skref aftur á bak, spurning hvort það verði viðvarandi?

„Og hvernig verður með matartímana? „

Og hvernig verður með matartímana? Ég hef miklar áhyggjur af þeim. Á þessum vinnustað þar sem ég er núna (heimilið) þá er bein tenging við ísskápinn 24/7. Það þýðir að ég sit við tölvuna í ca 5 mín og sprett síðan á fætur eins og ég hafi ekki fengið að borða í nokkra daga og ryðst í ísskápinn. Það hefur ekkert bæst við hann síðan ég fór síðast fyrir 5 mín. Þetta endurtekur sig allan daginn. Sé okkur í anda í skólanum. Erfitt að viðhalda 2m reglunni þegar örvæntingafullir kennarar reyna að finna ísskápinn! Þetta verður erfitt.

„Við hvæsum stundum á hvor aðra þegar við göngum framhjá á göngunum (örlítilli stofunni).“

Ég elska barnið mitt en 23 tímar alla daga er farið að taka sinn toll. Við hvæsum stundum á hvor aðra þegar við göngum framhjá á göngunum (örlítilli stofunni). Síðan er það slagurinn um sjónvarpið. Hvort á PlayStation eða Netflix að ráða? Ég styð hið síðara en hún hið fyrra. Við horfum því manndrápsaugum á hvor aðra þar til við getum farið að borða aftur (eftir 5 mín).

„Nei þetta eru sko ekki hrukkur heldur inngróið súkkulaði!“

Og maturinn, jesúsamía! Hún vill borða hollt, smoothies og einhverja ávexti og svoleiðis. Ég borða allt, allt og aðeins meira ef hægt er. Hún fer sem betur fer ekki í ísskápinn (nema til að athuga með ávexti). Ég býð henni stundum upp á súkkulaðimola (einn) og bið í huganum að hún segi nei og hingað til hefur hún gert það. Þannig að ég sit ein í sófanum og gadda í mig Síríus súkkulaði þannig að taumarnir liggja meðfram munnvikjunum (hélduð þið að þetta væru hrukkur?). Nei þetta eru sko ekki hrukkur heldur inngróið súkkulaði!

Þrjár vikur

Birt þann af

Þá eru liðnar þrjár vikur og búið að lengja um fjórar vikur í viðbót, eða til 4. maí. Spurning með að fara að setja niður eitthvað kerfi yfir daginn. Eina kerfið sem hefur verið í gangi er að vinna og fara út með hundinn. Passa tvo metrana. Muna geðheilsuna. Nú held ég að það sé komið að því að snúa vörn í sókn og ákveða vinnutíma og gera svo eitthvað skemmtilegt hinn hluta dagsins.

Ég er með nokkur verkefni sem þarf að klára og nemendur sem þarf að sinna (þó ég hafi sagt þeim að þau séu núna í páskafríi). Spurning að kaupa svo málningu og mála? Er ekki alveg með nennuna fyrir því en þetta er samt upplagður tími (og svo er sagt að það sé gaman að horfa á málningu þorna ef maður hefur ekkert annað).

Ég hef ekki nennt að fara út í alla þessa lista yfir fyrrverandi störf og hvítar og gular myndir og guð veit hvað. Það var það sem var ráðandi í þessari viku. Tók við af brjálæðinu með að fara í peysu standandi á höndum og allt það. Ákvað að hvorugt væri fyrir mig.

„Sá hjá einni að skemmtilegt væri að vera með lista yfir 10 manns sem maður hefur sofið hjá og einn sem maður hefur ekki sofið hjá og giskiði svo“.

Gamli pönkarinn spratt upp og ég fór að setja saman lista í huganum en hugsaði svo nahhh eða kannski ekki.

Úti er allt á kafi í snjó enda skipti ég yfir á sumardekk fyrir helgina og keypti hlaupaskó fyrir krakkann. Hún hefur örugglega lagst á bæn til máttarvaldanna að veðrið yrði klikk því hún var nú ekki ánægð með þessa hugmynd. Ég er búin að sjá okkur mæðgurnar hlaupa fjaðurmögnuðum skrefum yfir holt og hæðir með bros á vör og roða í kinnum (raunveruleikinn er auðvitað að krakkinn væri þannig og ég hjassaðist á eftir með örmögnun í augunum, eldrauð í framan með tunguna lafandi).

Súkkulaðiátið sem ég nefndi í síðustu viku er enn til staðar og uppsöfnun á páskaeggjum í gangi. Við erum að hugsa um að byrja fyrir páska á því stærsta og borða okkur svo niður til páskadags. Hljómar eins og tónlist í mínum eyrum. En ég kaupi bara íslenskt nammi (súkkulaði) og næ þannig alveg að selja mér hugmyndina um aukið súkkulaðiát.

„Varðandi drykkjuskap þá þarf ég að fara að fara að hlusta á Ölmu, ekki bara Víði“.

Nú er ég farin að drekka einn bjór um hverja helgi og veit ekki hvert þetta stefnir. Þarf örugglega að fara í einhverja súkkulaði- og alkahól afvötnun eftir að Covid kveður. En plúsinn væri að þar yrðu örugglega margir af vinunum líka þannig að við næðum aftur upp nándinni sem við erum að tapa niður.

Áfram við og tveggja metra reglan!